Duygular bence tek kelime ile ifade edilemez. “Mutluluk,” “Neşe” ya da “Pişmanlık”, bunlara inanmam. Dillerin patriyarkal olduklarının en büyük kanıtı belki de onların duyguları aşırı derecede basitleştirmeleridir. Ben daha çok melez hisli cümleleri tercih ederim: “Felakete götüren mutluluk,” ya da: “Başkalarının hayallerinin peşinden sürüklenmenin getirdiği hayal kırıklığı.” “Yaşlanan aile bireylerini izlemenin yarattığı ölümle haşır neşir olma hali”nin “orta yaşlarda oluşan aynalardan nefret etme sendromuyla” nasıl da alakalı olduğunu gösterebilmek isterim.

Jeffrey Eugenides, Middlesex