Kapadokya

Hayatımın en güzel, en plansız seyahatlerinden biriydi. 

2012 yılında Kurban Bayramı 24 Ekim’de başlıyor, Cumhuriyet Bayramı ile devam ediyordu. Tam benim iş değiştirme dönemine denk geldiği için önce birkaç gün Kıbrıs’a gittik. Döndüğümüzde hala kayda değer tatil günlerimiz ve Kıbrıs’ta kaybetmediğimiz paralarımız cebimizdeyken, Armo’lar “Kapadokya’ya gidiyoruz yarın, hadi siz de gelin” deyince daha bavulları açmadan hemen oteli aradık, Karamel‘i bırakamayız diye kendilerinden köpeğimiz için de izin aldık. Kabul etmeleriyle de sabah erkenden yola çıktık.

“60 milyon yıl önce Erciyes, Hasandağı ve Güllüdağ’ın püskürttüğü lav ve küllerin oluşturduğu yumuşak tabakaların milyonlarca yıl boyunca yağmur ve rüzgar tarafından aşındırılmasıyla ortaya çıkan bölge” diye açıklanıyor Kapadokya’nın durumu. Ayak bastığınız anda farklı bir yaşama kapı açılıyor burada da. İstanbul’da sürekli dar sokaklar, yüksek binalar, trafik keşmekeşi içinde yaşarken ne zaman şehir dışına çıksam, gökyüzüne, bulutlara, ovalara, dağlara, o boşluk, genişlik içinde minicik kalma duygusuna şaşar, hayran kalırım. Kapadokya, aslında bit kadar bile olmadığınızı tekrar tekrar yüzünüze vuruyor.

Muhteşem bir seyahatti, hava mükemmeldi, gezmelere, görmelere, yemelere doyamadık. Geziye Avanos ile başladık, kızlara çanak çömlek yaptırdık. Lulum çamur işinde çok kabiliyetli, şimdi bakıyorum da, o zaman da işin içinden kolayca çıkmayı başarmış!

Ardından Göreme, Ürgüp, Uçhisar, Çavuşin, Ortahisar, Ihlara Vadisi, Derinkuyu ve Kaymaklı yeraltı şehirlerini gezdik.

Şimdi üzerine para verseniz cesaret edemeyeceğim balon turunu da bu seyahatte gerçekleştirdik. O gün hangi akla hizmet, hangi cesaretle yola çıktık inanın bilmiyorum ama geriye enfes fotoğraflar, muhteşem bir deneyim kaldı neyse ki!

Kapadokya gezisini şimdi yazmamın nedeni İğneada gezisi için fotoğraf makinemi elime aldığımda içinde fotoğrafları bulmuş olmam. Hazır bulmuşken de kayıtlara geçsin istedim. Bir de kendime not: Arada sırada tembellik çok şahane sürprizler yapabiliyor insana demek 🙂